Ανοιξαν πόρτες. Ξεβούλωσαν αυτιά. Η σκληρή δουλειά, πόρτα - πόρτα, σπίτι - σπίτι ακόμα και στους εχθρικότερους χώρους εργασίας άφησε γερά κόκκινα σημάδια. Σε εποχές εργασιακού τρόμου, καλλιεργημένης ανασφάλειας και καταιγίδας ψεμάτων το ΚΚΕ διεκδικεί σήμερα στην κάλπη εκείνη τη δύναμη που θα επιτρέψει στους εργαζόμενους να πολλαπλασιάσουν τις μικρές και μεγάλες νίκες σαν του «Κατσέλη» και του «Παπουτσάνη». Ο κάθε σύντροφος κι η κάθε συντρόφισσα κι όλοι μαζί αθροίσαμε μια ακόμα εκλογική εμπειρία στο εξαιρετικά ανθυγιεινό περιβάλλον μιας Ελλάδας που παρουσιάζεται να σαπίζει πανηγυρίζοντας στους κόλπους μιας Ευρώπης που τουλάχιστον από το Μάαστριχτ και μετά προβάλλει το απεχθέστερο πρόσωπο του καπιταλισμού σε κρίση και γυρίζει πίσω το ρολόι των ανθρώπινων κι εργασιακών δικαιωμάτων στη μήτρα που γεννάει τα φασιστικά φίδια πότε με στολή, πότε με γραβάτα, πάντα με καταστολή...

Αυτή η εκλογική διαδικασία χάρη στο ΚΚΕ τράβηξε πολλές μάσκες, ξεγύμνωσε προβοκάτσιες, αποκάλυψε τους οπορτουνισμούς και κυρίως έδειξε τους κινδύνους σ' αυτή τη φάση του ταξικού πολέμου. Ζήσαμε και θα ζήσουμε την πανάκριβη αποθέωση του πολίτη - θεατή, το γενναίο στολισμό του ναού της αποχής, τον ύπουλο διάκοσμο του τάχα μου δήθεν «μικρού καινούργιου καθαρού απολίτικου» και εντέλει χειραγωγημένου σχηματισμού πότε των ενδιαφερομένων, πότε των αγανακτισμένων. Εδώ θα παιχτεί το πολιτικό παιχνίδι από τις 8 Ιούνη και μετά. Θα πουλάνε οι πραματευτάδες εξέγερση, αντίσταση, αντίδραση, προκάτ ελευθερία σε καλά επεξεργασμένες συσκευασίες μικρών αγελαίων συμφερόντων. Η μία θα γράφει Μη Κυβερνητική Οργάνωση, η άλλη ενδεχομένως ροζ ευρωπαϊκός ανθός, η τρίτη το δικαίωμα στο μαύρο, η έσχατη μπορεί να φτάσει να είναι και η ένωση Ευρωπαίων μυστακοφόρων που θα συγκρούεται με την ομάδα των υπερήφανων φαλακρών. Φάκες θα βγούνε παγανιά να μαζέψουν πολίτες - ποντίκια ή εθελοντές για τους πολέμους που σχεδιάζονται ως αποθέωση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η έκπληξη, για την ακρίβεια η απύθμενη οργή δεκάξι χρόνια μετά το Μάαστριχτ που με κατέλαβε, θαρρώ και σχεδόν όλους τους συντρόφους που ήρθαν σε επαφή προεκλογικά με μη κομμουνιστές ψηφοφόρους, σπρωγμένους από την εμπειρία τους την... ευρωπαϊκή στη βούληση να περάσουν το χαντάκι, είναι η άγνοια στην οποία καταδικάστηκαν χρόνια τώρα από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να συναντάς ανθρώπους μορφωμένους κι αγράμματους, νέους και μεσήλικες και γέρους, βολεμένους και ξεβολεμένους που να μην έχουν ιδέα απ' αυτό το λεξιλόγιο των ευρωπαϊκών βασανιστηρίων, το οποίο υφίστανται τόσα χρόνια. Να ντρέπονται, να χάσκουν όταν συνειδητοποιούσαν τι σημαίνει για τη ζωή τους ο εσμός από: πυλώνες, καμποτάζ, Σέρκας, Μπολκενστάιν, Πράγα, Λισαβόνα, Μπολόνια, Νίκαια, πίσω στο Μάαστριχτ...

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος η δουλειά μας έσκισε αυτό το φρικτό οδοιπορικό στο σκοτάδι κι ήρθε κι έδεσε και θα δέσει ακόμα περισσότερο και πιο γερά με την εμπειρία που ανάγει η πανίσχυρη μάζα των εργαζομένων σε συνείδηση ταξική στον 21ο αιώνα. Μια βαθιά ανάσα θα πάρουμε και πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες. Ο,τι κάναμε εμείς ξέρουμε πως δεν ήταν αρκετό. Και οι κομμουνιστές κι αυτοί που θέλουν να βαδίσουν μαζί τους αφήνοντας τους πραματευτές με τους πραματευτάδες.